Bozcaada'ya gitmek isteyip gidememe hali...

Geçen yıl bir arkadaşım davet etmişti ve ben de ilk defa bozcada'ya gitmiştim. Arkadaşlarım orada olduğu için ayrı bir güzel gelmişti bana orası. Normalde ada psikolojisine girerim ben. Sanki kötü bir şey olduğunda oradan kaçamayacağım hissine kapılırım. Bu his beni çok rahatsız eder. Tabi ki öyle bir şey olmadı. Çok eğlenceli vakit geçirdim. Bu yıl da arkadaşım davet etti ama gidemedim. Belki hala gidebilirim ama çok zor. Geçen hafta önüme bir fırsat geldi oraya gitmek için. İş yerinden izin alamadığım için gidemedim. Bilmiyorum ki önümüzdeki hafta sonu izin alabilir miyim oraya gidebilir miyim. Halbuki kışın ne hayaller kurmuştuk. Bu yıl orada daha kalabalık bir halde bulunacaktık, malum aile genişledi. Ada'cığımız doğdu. İşte bazen dereyi görmeden paçayı sıvıyoruz. Sonra da ayazda kalıyoruz. Şimdi düşün dur, bozcaadaya nasıl gideceğim diye?Önceden plan yapmamak lazım, bunu öğrendim son günlerde. Bir anda plan yapmalı, bir anda onu gerçekleştirmeli. Samanı her zaman saklamıcaksın arada bir anında yiyeceksin. Sonra hesapta olmayan yağmurlar yağabilir, tüm hasat küflenip püf olabilir.

Şuanda "son şans" diye bir film izliyorum. Dustin Hoffman ve Ema Thompson oynuyor. Bakalım hayata dair ne söylüyor. Film ad olarak "son treni kaçırdıklarını sanan iki kahramanın birbirlerini keşfetmeleri ve bunu kendi hayatlarının son şansı olarak kabul etmeleri" tarzında bir duygu oluşturdu bende. İzleyelim görelim yazalım paylaşalım...