Evdeki Yalnızlık...

Yalnız kalmayı seviyorum. Canım ne istiyorsa yapıyorum bir kere. İstediğim gibi dolaşıyorum evde rahat kıyafetlerle mesela. Tuvalete gidince ya da banyo yapınca kapıyı kilitlemem gerekmiyor. Banyoda istediğim kadar kalabiliyorum. Sabah duş aldıktan sonra saç kurutma makinesini birisini uyandırma korkum olmadan rahatça çalıştırabiliyorum. Herhangi bir odanın ışığını açık bırakıp unutabiliyorum. İstediğim tv programını seyredebiliyorum, istediğim volümde hem de. İstediğim filmi dvd de izleyebiliyorum. Hiç kimseyle konuşmak zorunda kalmadan öylece oturabiliyorum, koltukta uzanabiliyorum. Meyve tabağını kaldırmak zorunda değilim. Masayı da toplamak zorunda değilim. Ayakkabılıkta bütün yerler benim. Kimse benim ayakkabılarımın üstüne ayakkabı koymuyor. Askıdaki bütün asacaklar da benim. Aldığım gazeteyi de ilk ben okuyorum, ilk ben dağıtıyorum. Sadece kendi ütülerimi yapıyorum. Evi haftada bir temizlemem yeterli oluyor. Yemek yapmama da gerek kalmıyor. Eve geç geldim erken geldim gibi kimseye verecek bir hesabım yok. Kimseden günlük rapor da almıyorum, kimseye de rapor vermiyorum. İstersem sesli düşünebiliyorum. Ojemi sürdüğümde saçma sapan bir şey için kalkmak zorunda kalmıyorum. Bilgisayarı istediğim kadar meşgul edebiliyorum. Telefonla istediğim kadar konuşabiliyorum. Film izlerken duygulandığımda rahatça ağlayabiliyorum. Hareketli bir karadeniz türküsünde kalkıp horon bile edebiliyorum. Gece arkadaşlarımda kalabiliyorum. Hafta sonu istediğim saatte kalkabiliyorum. Telefonumu şarj etmek için şarj makinesinde sıra beklemiyorum.

Ama evde canımı sıkan bir şey var. Çamaşır makinesi dolmuyor, yeterli kirli kıyafet çıkmıyorrr:))